Toespraak van GrenzenbewegenLeuven bij de fakkeltocht voor vrede van 16 november 2018

“Een fakkeltocht voor vrede”. Vrede wordt realiteit wanneer we niet alleen onze ogen en oren, maar ook ons verstand en ons hart openen voor de aanwezigheid van de ander, uniek in zijn of haar anders-zijn, uitnodigend in zijn of haar manier van leven, boeiend in zijn of haar levenskeuze.

Deze vredestocht geeft ons de gelegenheid om jullie iets meer te vertellen over GrenzenbewegenLeuven.

GrenzenbewegenLeuven is een interlevenbeschouwelijke dialoogroep.  Gelovigen van verschillende strekkingen, vrijzinnige humanisten en elke andersdenkende die streeft naar grenzenbewegende solidariteit,  zijn allen welkom.

Het startmoment was een gevoel van verbondenheid na een gezamenlijke interlevensbeschouwelijke plechtigheid.  Het was een uitnodiging om de ervaren verbondenheid niet  meer los te laten. En zo zijn we blijven bijeenkomen, nu al acht jaar lang, ieder met een eigen parcours, een eigen verhaal, met vallen en opstaan.  Zoekend naar wat ons verbindt engageren we ons samen over de grenzen van onze eigen levensbeschouwingen heen.

We beseffen het maar al te goed. Het is een kleine groep, gelijkgestemd in ons zoeken  naar waarheid en verbondenheid, bewust van het belang van onze interlevensbeschouwelijke ontmoetingen, maar evenzeer van onze beperkte slagkracht.

We zijn ons ook bewust van het feit dat we in ons streven niet alleen staan. Vandaag  zijn we vandaag aanwezig op deze Internationale Dag van Verdraagzaamheid, op deze fakkeltocht voor vrede.

Verdraagzaamheid houdt in dat we geduldig, tolerant met onze medemensen mgaan.  Maar dat vereist oefening. Het is geen  vrijblijvende oefening.  Het appèl van de ander roept ons op tot betrokkenheid en engagement. Dit hebben we de voorbije acht jaar doelbewust nagestreefd met GrenzenbewegenLeuven.

Uiteindelijk is het een vrij eenvoudige levensles die wij niet alleen ervaren en beleven maar ook horen bij al diegenen die de weg durven opgaan van  verdraagzaamheid en verbinding, van luisteren en dialoog. Elkander beter leren kennen is zo verrijkend en opent de weg naar nieuwe vriendschappen, opent een nieuwe manier van verstaan en samenleven.

Maar we staan ook voor een uitdaging.  Aan het begin van deze fakkeltocht werd het al gezegd : we maken ons zorgen.

Ieder van ons zal vanuit zijn  traditie en levensbeschouwing en met zijn of haar achtergrond zijn grenzen in beweging moeten  zetten.  Elke levensbeschouwing is zingevend en nodigt ons uit ons te verbinden met de vele anderen die zich ook engageren. Elke levensbeschouwing kent een diepe, historisch gewortelde spirituele dimensie. Op dit kruispunt  gaan spiritualiteit, zingeving en maatschappelijke engagement samen en vormen ze een tegengewicht voor alles wat verdeelt en uitsluit.

We moeten samen in beweging, in actie komen en in  een wereld van splijtende tendensen een beweging van “verbinden en helen” op gang brengen.

Vandaar ook één van onze citaten : “samen over wegen gaan, doet grenzen bewegen”.

Overstap naar symbolisch moment …

Eén ding hebben we geleerd binnen grenzenbewegen. Symbolen kunnen een brug vormen, voorbij de grenzen. We willen dan ook de fakkel die we straks gaan aansteken en dragen ook graag betekenen.

De “fakkel” staat symbool voor vrijheid , vrede en democratie en bovendien ook als herdenking van onze overledenen door oorlogsgeweld.

Laten wij  dan de grenzen die ons scheiden doen bewegen. Laat ons als bruggenbouwers, naar elkaar toe bewegen, met respect voor elkander in één verenigd streven om onze verdraagzaamheid te tonen op deze tocht naar hen die hun leven door oorlogsgeweld verloren,  voor hen die hun leven gegeven hebben voor rechtvaardigheid en vrede …

Laat ons samen gehoor en stem geven aan die andere mogelijke wereld.